Wampir

Lugo33

Pochodzenie słowa Wampir:
Za poszukiwaniem korzeni słowa Wampir należy się udać do Europy południowo-wschodniej, gdzie te istoty po raz pierwszy pojawiły się w legemdach. Określenie to pochodzi z języka węgierskiego i oznaczało ono ducha zmarłej osoby, który wstaje w nocy z grobu, żeby opiekować i strzeźć swojej rodziny przed zarazą, klątwami, magią i innymi nieszczęściami. W Rumunii również pojawiają się te istoty, tyle że pod nazwą Nosferatu. Z początku nikt nie kojarzył ich z piciem krwii i zabijaniem ludzi, a społeczeństwo składało im ofiary z jedzenia i picia, w zamian za co one miały nad nimi szuwać.

Zmiana wizerunku Wampira:
I tak przez stulecia Wampiry wiodły szczęśliwy żywot w legendach, jako duchy strażnicze i chroniące przed złymi urokami, jednak w pewnym momencie nadeszła Czarna Śmierć. Dżuma zbierała mnóstwo ofiar śmiertelnych, a w tamtych czasach zazwyczaj wielkie epidemie zrzucało się na czary i klątwy. Kto więc mógł zabijać rzesze ludzi? Kozioł ofiarny znalazł się szybko. Były to duchy powstające z grobu. Nieumarli wysysający czyjś żywot, żeby zaspokoić swój głód i przedłużyć egzystencję, Wampiry. Tak, ci sami strażnicy i stróże zostali posądzeni o śmierć tysiący osób na wszchodzie Europy. Niegdyś ich czczono i składano im ofiary, a teraz umarli posądzeni o bycie wampirem zostawali wyjęci z grobu i spaleni. Ludzie myśleli, że zabijając nieumarłego wyzwolą się od zarazy, która w końcu przeminęła, lecz zostawiła na zawsze swoje piętno na tych istotach.

Wampir Wiktoriański
W epoce wiktoriańskiej w Anglii nie było miejsca na prawdziwe, rumuńskie, czy węgierskie wampiry. Ich wizerunek musiał więc uledz diametralnej zmianie. Przestali to być zwykli ludzie spoczywający w grobach i wychodzący na noc, żeby nieść zarazę i śmierć. Wampir stał się bardziej elegancki, a wręcz arystokratyczny. Byli to przystojni mężczyźni, lub seksowne młode kobiety. Z siejącego strach demona, stał się on uwodzicielem, który podczas flirtu z osobą przeciwnej (choć nie zawsze)płci wysysał jej krew. I tu się pojawia po raz pierwszy ten element. Wcześniej wampiry nie posiadały kłów, żeby wysysać nimi osocze ofiary. Przychodziły one do domów i rzucały zarazę. Klasyczny wampir-krwiopijca pojawił się więc dopiero w XIX wiecznej Anglii, tak samo obraz wampira jako osoby dystyngowanej i z pozoru szlachetnej krwi. Wcześniej wampirem mógł zostać każdy, jednak na dworze królowej Wiktorii odcięto prosty lud od tego "zaszczytu".

Dracul - Wampir?
Na koniec zostaje nam kwestja najsławniejszego wampira wchech czasów. Bohatera książki i wielu filmów. Księcia rumuńskiego Wlada Tepesha Draculii. Dlaczego właśnie on? Przecież można było do tej rolii użyć bardziej krwawych władców, np Elizabeth Bathory, która podobno kąpała się w krwii dziewic. Jednak głównym powodem był przydomek księcia, który znaczył nie tylko smok, lecz także diabeł. To właśnie skłoniło autora do wyboru tej postaci. Diabeł Wlad Tepesh pijący krew i nabijający swoich wrogów na pale (tak uczynił z tysiącami turecki wojowników, a ich okaleleczonymi ciałami "ozdobił" drogę armii z tegoż właśnie kraju). Jednak w ojczyźnie wampirów, Rumunii, jest uważany za bohatera narodowego, a nie za krwiopijczą bestję.

Wampir: Dzisiaj:
Na nasz pogląd na te istoty wpłynęły głównie wyobrażenia z epokii Wiktoriańskiej oraz Hollywood. Mało kto ma pojęcie, jaki jest prawdziwy rodowód nosferatu, a jeszcze mniej osób potrafi sobie je wybrazić jako istoty dobre, które nas chronią. W naszej wyobraźni są to krwiopijcy, mnie lub bardzie brutalni, liryczni, piękni, czy odrażający. Wampirom został przyczepiony także pewien dramatyzm. Są oni samotni, poszukują osób, którzy by im mogli towarzyszyć przez wieczność i dlatego tworzą nowych przedstawicieli ich rodzaju. Tragizm ich egzystencji to rzecz nowa, która pojawiła się dopiero w XX wieku, o której, ani w wschodniej Europie, ani w wiktoriańskiej Anglii nikt nawet nie wspomniał.

Opracował: ja xD.

Milczący_Prorok

Powiedziałbym, że to tylko część historii wampirów. Do powstania mitu wampira przyczyniły sie też choroby takie, jak anemia oraz śpiączka. Zdarzało się, że zakopana przed paroma dniami trumna ze "zmarłym" była odnajdowana pusta lub tez słyszano na cmentarzasz krzyki z wnętrza grobów. Anemicy istotnie byli uważani za wampiry lub tez ich ofiary.
Co do wampiryzmu, pragnę wspomnieć o istnieniu wampiryzmu energetycznego. Wampiryzm sangwistyczny jest jedynie rytuałem, swoistą hostią, która miała być symbolem, jednak, zapomniano o tym i pito krew by zyskać moc, potęgę. Obecnie wampiryzm energetyczny jest praktykowany nawet nieświadomie, a my dość często stajemy sie ofiarami, lub też sami jesteśmy wampirami energetycznymi.

Szkarłatna_gilotyna

dodałabym jeszcze porfirię.jedna z głównych chorób,przyczyniających się do powstania mitu o wampirach.ludzie cierpiacy na tę chorobę mieli wybitnie bladą skórę,bardzo wrażliwą na światło gdyż baaardzo delikatną.stawała się ona cienka,poniewaz organizmowi brakowało podst.substancji odżywczych.ludzie cierpiacy na tę chorobę mieli jakby za mało własnej krwii lub nie posiadała ona odpowiednich substancji.dlatego np.w średniowieczu pito krew małych zwierząt,by uzupełnić niedobory.a poza tym,ciekawe są też wampiry z krajów,powiedzmy,poza europą.mity te nie obejmowały tylko "cywilizowanej" części świata.

Lugo33

W kulturze japońskiej też pojawiają się wampiry pod wdzięczną nazwą kyukizkie (czy jak to się tam pisało), lecz nie czytałem o nich i niezbyt mam się jak wypowiadać.

Szkarłatna_gilotyna

hm... w krajach afrykańskich jest np mit o wampirze,który atakował tylko kobiety.jeśli jakąś ugryzł,stawąła się nimfomanką ^^

Erato

i tak w bezpośredniej walce z Jakubem Wędrowyczem
żaden wampir niemiałby szans.