Strach

Milczący_Prorok

Lęki, to, co nie daje nam spać po nocach, to, co nie pozwola nam myśleć spokojnie o przyszłości.
Napiszcie, czego sie najbardziej boicie a co nie stanowi dla was niczego strasznego.

Krwawa_Koala

Strach towarzyszy nam od samego początku, to rodzaj "instynktu". Jednak może przyczynić sie do naszego nieszczęścia. Ja boje sie psów( wiem chore), ale to nie jest "groźne".
Jednak niektóre obawy mogą doprowadzić do śmierci...

Milczący_Prorok

Człowiek boi się zazwyczaj tego, czego nie zna, stąd biorą się strach przed pająkami, psami, ciemnością itp.
Ja nie boje sie czegoś takiego, mój lęk, jest znacznie potężniejszy i bardziej przytłaczający. Boje sie samotności, wg mnie to jest najstraszniejsze, co może spotkac człowieka. Na chwilę obecną nie jestem samotny, więc boje sie, by nie stracić ukochanej i przyjaciół martwiąc się tym samym o nich.

Krwawa_Koala

Masz rację - samotność jest straszna, na szczęscie mam oddanych przyjaciół(siostrę i brata), którzy zawsze mi pomogą.
Brak drugiego człowieka ma destruktywny wpływ na naszą osobowość(niewyszukany przykład :"Audition"),
potrzebujemy drugiego człowieka - nawet gdy temu zaprzeczamy.

Milczący_Prorok

Jest jeszcze coś, o czym zapomniałem, teoretycznie to drobiazg, ale strasznie utrudnia mi życie. Nie lubie, wręcz boje sie ludzi, społeczności. Powtarzam ciągle, że jestem aspołeczny, bo wszelkie interakcje w społeczeństwie przerażają mnie. Denerwuje sie nawet, kiedy dzwonie do kogoś, odpowiadam, czy ide do lekarza. Jedyne osoby, przy których nie jestem spięty, to ci, których znam już dłuższy czas, którym choć troche zaufałem a w praktyce takich osób jest niewiele.
Wiem, ten lęk, czy też fobia, jest irracjonalny i niewytłumaczalny, ale jak dotąd nie udało mi się z tym sobie poradzić i wątpie, by w najbliższym czasie w ogóle mi sie to powiodło.

Szkarłatna_gilotyna

ja w zasadzie boje się pająków.kiedyś bałam się ciemności,teraz czasem wraca,ponieważ mam wybujałą wyobraźnie i dość wrażliwą psychikę mimo wszystko.na szczęście znika po chwili.nie wiem,czy boje się samotności,chyba nie,na pewno boje się tego,że kiedyś będę zdana na łaskę i nie łaskę innej osoby,boję się więc starości.

Gość

Ja także boję się ludzi, głośnych, zatłoczonych miejsc - dlatego na dyskoteki trzeba mnie wyciągać siłą. Oprócz tego, boję się motyli, chociaż to głupie, wiem XD

Krwawa_Koala

nawiązując do Twojej pierwszej wypowiedzi Proroku
dochodzę do wniosku że jest jeszcze jedna rzecz której
się prawie każdy boi- śmierć
My jej nie znamy ale nie powinniśmy się bać.
przez brak zrozumienia dla niej wydaje sie straszna.
Ale jak można zrozumieć śmierć gdy się nie rozumie życia?

Szkarłatna_gilotyna

Suharki - dobre pytanie. tylko... któż rozumie życie?

Milczący_Prorok

Bardzo ciekawy temat haczący o filozofie (podoba mi sie Very Happy

).
Cóż, możnaby powiedzieć, że życie znają tylko umarli, ale tu bym sie kłócił. Śmierć - coś nieznanego, ale czy należy sie jej bać? Mnie bardziej przeraża życie, ponieważ wiem, że śmierć jest nieunikniona i trzeba sie z tym pogodzić, ale na zycie sami mamy wpływ - i to właśnie przeraża. Z tego można wywnioskować, że nikt nie zna życia, nikt nie jest w stanie na tyle je zaplanować, by mieć nad nim całkowitą władze. Tak, życie to coś, co może przerażać.

Szkarłatna_gilotyna

fakt,że nad śmiercią nie możemy zapanować(choc niektórzy mają aspiracje,by stać się nieśmiertelnymi - no ale cóż ^^") więc pozostaje nam tylko pogodzić się z nią."śmierć jest częścią życia".nad nim sami mamy władze,jak pisał Prorok i tylko od nas zależy,czy przeżyjemy je godnie."jakie życie taka śmierć". wiec jeśli jesteśmy zadowoleni ze swego życia,nie powinniśmy bać się śmierci.co wy na to?

Krwawa_Koala

Moim zdaniem powinniśmy żyć tak aby niczego nie żałować,
aby wykorzystać każdą chwilę jak najlepiej
Każdego spotka śmierć, nikt nie wie kiedy
ale nie warto na nią czekać ani się bać.

Milczący_Prorok

W sumie tak, jednak z drugiej strony, im bardziej jesteśmy zadowoleni z naszego życia, tym trudniej jest sie nam z nim rozstać. W pewnym momencie życia jednak czujemy spełnienie (choć nie zawsze) i dochodzimy do wniosku, że tak może być zawsze, a przynajmniej takie życie chcemy zapamiętać i właśnie teraz możemy odejść z tego świata.[/url]

Szkarłatna_gilotyna

zgadzam się z prorokiem.kiedy człowiek uważa,że czuje się spełniony w życiu,potrafi pogodzić z myślą o smierci i nawet ona go nie przeraża.bo chciałby zapamietać życie takim,jakie jest obecnie.

Gość

A ja się boje Boga i jego naturalnego przeciwnika. No i psychologów haha